CBTiSTANBUL

Posted By cbtistaff on June 14, 2020

Psikoz için erken müdahale, yerleşmiş bir klinik uygulama haline gelmiştir. Araştırmalar, psikoz için varsayılan olarak prodromal gibi göründükleri psikotik öncesi dönemde bireyleri tanımlamaya odaklanmaktadır. Klinik olarak yüksek risk altında olan bu gençleri tanımlamak için kriterler oluşturulmuştur ve hem farmakolojik hem de psikolojik tedavileri test eden bazı erken çalışmalar yapılmıştır. Bilişsel davranışçı terapi (CBT), bu grupta potansiyel olarak etkili bir müdahale olarak test edilmiştir. Burada, CBT ile tedavi edilen iki olguyu tanımladık.

Referans: Addington, J., & Mancuso, E. (2009). Cognitive‐behavioral therapy for individuals at high risk of developing psychosis. Journal of clinical psychology, 65(8), 879-890.

Saygılarımla,

Psk. Mübeccel Oskay

Category: CBTıSTANBUL, Cognitive Therapy | No Comments »
Tags: bdt, cbt, Cognitive Therapy, developing psychosis, early intervention, high risk, kognitif davranışçı terapi, kognitifterapi, psikoz, psychosis

Posted By cbtistaff on June 10, 2020

Hedeflenen bilişsel müdahaleleri takiben şizofreninin negatif semptomlarındaki son iyileşme raporları, bu semptomların bilişsel temellerine ilgi duyulmasını arttırmıştır. Bu makale derlemesinde, mevcut deneysel araştırmalar ile spesifik semptomlara yönelik kognitif terapi uygulanan hastaların fenomenolojik deneyimlerinin bütünleştirilmesi amaçlanmıştır. Nörobiyolojik faktörlerin hastalığı geliştirme ve sürdürmedeki köklü rolüne ek olarak, spesifik bilişsel çıkarımların ve inançların negatif semptomların gelişmesinde ve kalıcılığında rol oynadığını öne sürüyoruz. Negatif semptomların kognitif modeli bir diyatezi-stres formülasyonuna dayanmaktadır: premorbid kişilikten tam gelişmiş negatif semptomatolojiye kadar yatkınlık özelliklerinin sürekliliği, bu özelliklere olumsuz sosyal ve performans tutumlarının eklenmesi ve mutluluk için düşük beklentilerin olması veya hedefe yönelik faaliyetlerde başarı gibi faktörlerin birleşmesi. Negatif semptomların, kısmen, algılanan sosyal tehdide, tehtide yönelik sanrısal inançlara, görevlerde ve sosyal aktivitelerde beklenen başarısızlığı telafi edici bir tepki olduğunu savunuyoruz. Bu motivasyonel ve davranışsal psikolojik durumlar, hastanın psikolojik kaynakları sınırlı olarak algılaması gibi yorumlanmaktadır – hastaların çaba gerektiren faaliyetleri en aza indirerek enerjilerini korumaya motive eden algıları olduğu da söylenebilir.

Referans: Rector, N. A., Beck, A. T., & Stolar, N. (2005). The negative symptoms of schizophrenia: a cognitive perspective. The Canadian Journal of Psychiatry, 50(5), 247-257.

Saygılarımla,

Psk. Özlem Öztürk

Category: CBTıSTANBUL | No Comments »
Tags:

Posted By cbtistaff on May 20, 2020

Ajitasyon, acil müdahale gerektiren akut bir davranışsal acil durumdur. Ajite hastaları tedavi etmek için geleneksel yöntemler, yani rutin kısıtlamalar ve istemsiz ilaçlar, zorlayıcı olmayan bir yaklaşıma çok daha fazla önem verilerek değiştirildi. Deneyimli uygulayıcılar, bu tür müdahalelerin gerçek bir taahhütle gerçekleştirilmesi durumunda başarılı sonuçların daha önce düşünülenden çok daha sık olabileceğini keşfettiler. Yeni paradigmada, 3 aşamalı bir yaklaşım kullanılmaktadır. İlk olarak, hasta sözlü olarak tedaviye dahil edilir; sonra işbirlikçi bir ilişki kurulur ve son olarak, hasta ajite durumdan sözlü olarak ayrılır. ‘Verbal de-escalation’ genellikle hastayla ilgilenmenin ve değerlendirme ve tedavisinde aktif bir ortak olmasına yardımcı olmanın anahtarıdır; ancak bazı durumlarda gönüllü ilaç tedavisi ve çevre planlaması gibi sözel olmayan yaklaşımların da önemli olduğunu kabul ediyoruz. Ajite hasta ile çalışırken, 4 ana amaç vardır: (1) hastanın, personelin ve bölgedeki diğer kişilerin güvenliğini sağlamak; (2) hastanın duygularını ve üzüntülerini yönetmesine ve davranışlarının kontrolünü sürdürmesine ya da kontrol altına almasına yardımcı olmak; (3) mümkün olduğunda kısıtlama kullanmaktan kaçınmak ve (4) ajitasyonu arttıran zorlayıcı müdahalelerden kaçınmak. Yazarlar, `De-escalation’ın 10 alanını ” kullanarak, de-escalation için uygun eğitimin uygun temellerini detaylandırıyor ve müdahale yönergeleri sunuyor.

Referans: Richmond, J. S., Berlin, J. S., Fishkind, A. B., Holloman Jr, G. H., Zeller, S. L., Wilson, M. P., … & Ng, A. T. (2012). Verbal de-escalation of the agitated patient: consensus statement of the American Association for Emergency Psychiatry Project BETA De-escalation Workgroup. Western Journal of Emergency Medicine, 13(1), 17.

Saygılarımla,

Psk. Mübeccel Oskay

Category: CBTıSTANBUL, Cognitive Therapy | No Comments »
Tags: agitatedpatient, ajitasyon, ajite, assessment, bdt, cbt, Cognitive Therapy, ct, de-escalation, kognitifterapi, treatment, verbal de-escalation

Posted By cbtistaff on May 18, 2020

Amaç: İlaca bağlılık; bipolar bozukluğa sahip kişilerin tedavisindeki etkinlik ve etkililik boşluğuna katkıda bulunmaktadır. Bu makalede; bipolar bozuklukta ilaç uyumunu geliştirmede karşılaşılan zorlukları incelemek ve ilaç uyumunun gelişimini, birincil veya ikincil sonuç olarak temel alan psikososyal çalışmaların gelecekteki yönleri için bazı öneriler çıkarmak amaçlanmaktadır.

Yöntem: İlaç uyumunu için bu araştırmada; Medline, Web of Science, CINAHL PLUS ve PsychINFO’nun 1996’dan 2008’e kadar olan yayınları taranmıştır. Makaleleri bulmak için; “uyum, uyumluluk, ittifak, uyumluluk ölçümü, risk faktörleri, psikososyal müdahaleler ve psikoeğitim” anahtar kelimeleri kullanılmıştır.

Bulgular: İlaca uyumsuzluğun anlaşılmasında; tanımlama ve değerlendirmede karşılaşılan güçlükler ile birlikte, uyumu artırmayı hedeflerken göz önünde bulundurulması gereken çeşitli risk faktörleri gibi bir takım zorluklarla karşılaşılmaktadır. Bununla birlikte ilaç uyumun ele alınmasının önemi; ilaca uyum sorunları ile tedaviden verim alamama arasındaki bağlantı ile belirtilmektedir. Bu zorluklara rağmen, birincil sonuç olarak uyumu hedefleyen bir dizi küçük psikososyal çalışma; bilgi, tutum ve uyum davranışını geliştirmeyi amaçlayan psikoeğitimin potansiyel yararlılığına işaret etmektedir. Ancak bu alanda; daha büyük ölçekli ve randomize edilmiş kontrollü çalışmalara ihtiyaç olduğu görülmektedir. İkincil bir sonuç olarak ilaca uyumu hedefleyen daha büyük randomize kontrollü psikososyal müdahalelerden elde edilen sonuçlar; ilaca uymanın yanı sıra diğer faktörlerle mücadele etmenin de bir avantaj olabileceğini düşündürmektedir. Bu daha büyük çalışmaların bazıları ilaç uyumunda bir iyileşme olduğunu gösterse de, bu müdahalelerin gerçek yaşam ortamlarında uygulanabilmesinin her zaman pratik olmayabileceği çıkarımı yapılabilmektedir. Uyumsuzluk için risk faktörlerini ve diğer sağlık davranışlarının önündeki engelleri dikkate alan birey merkezli bir yaklaşımın; daha hedef odaklı ve daha kısa süreli müdahalelerin geliştirilmesine yardımcı olabileceği düşünülmektedir.

Sonuç: Bipolar bozuklukta ilaç tedavisinin yanında; tedavi uyumunun da artırılması gerekli ve umut verici bir tedavi bileşeni olarak görülmektedir. Bipolar bozuklukta ilaç uyumunu hedefleyen psikososyal müdahaleler ile ilgili mevcut literatür; uyumsuzluk kavramının tanımlanmasının ve psikoeğitimin kişilerin ihtiyaçlarına uyarlanmasının altını çizmektedir. Klinik uygulamalar için, daha kısa veya daha yoğun müdahalelerin büyük ölçekli randomize kontrollü çalışmalarına ihtiyaç olduğu düşünülmektedir.

Referans: Berk, L., Hallam, K. T., Colom, F., Vieta, E., Hasty, M., Macneil, C., & Berk, M. (2010). Enhancing medication adherence in patients with bipolar disorder. Human psychopharmacology: clinical and experimental, 25(1), 1-16.

Saygılarımla,

Psk. Zeynep Ekşioğlu

Category: CBTıSTANBUL | No Comments »
Tags: bipolar bozukluk, ilaca uyumluluk, psikoeğitim, psikososyal müdahaleler

Posted By cbtistaff on May 9, 2020

Araştırmanın amacı: Epizodlar arası durumda olan Bipolar Bozukluk I hastalarına uygulanan uykusuzluk tedavisinin hastaların ruh halini, uyku durumlarını ve işleyişlerini geliştirip geliştirmediğini belirlemek.
Yöntem: Psikiyatrik bakımın yanı sıra, uykusuzluğu olan Bipolar Bozukluk I tanısı alan katılımcılar, rastgele bir şekilde Bipolar Bozukluk-Kognitif Davranışçı Terapi modifikasyonuna (CBTI-BP; n = 30) veya psikoeğitime (PE; n = 28) ayrılmıştır. Sonuçlar araştırmanın başlangıcında, 8 seans sonunda ve 6 ay sonra değerlendirilmiştir. Bu pilot çalışma, başlangıç fizibilitesini belirlemek ve etki büyüklüğü tahminlerini oluşturmak için gerçekleştirilmiştir.

Bulgular: Altı aylık takip sonrasında, CBTI-BP grubunun; PE grubuna göre Bipolar atakta daha az gün geçirdiği görülmüştür (3.3 güne karşı 25.5 gün). CBTI-BP grubu ayrıca PE grubuna kıyasla anlamlı olarak daha düşük bir hipomani / mani relaps oranına (% 4.6’ya karşı% 31.6) ve anlamlı olarak daha düşük bir genel duygudurum epizodu relaps oranına (% 13.6’ya karşı% 42.1) sahip olduğu görülmüştür. PE’ye göre, CBTI-BP uykusuzluk şiddetini azaltmış ve tedavi sonrası daha yüksek uykusuzluk remisyonuna ve 6. ayda anlamlı olarak daha yüksek oranlara yol açmıştır. Hem CBTI-BP hem de PE, seçilen uyku ve fonksiyonel bozukluk ölçümlerinde istatistiksel olarak anlamlı iyileşme göstermiştir. İkincil uyku yararları üzerinde bir miktar düşüş gözlenmesine rağmen, tedavinin etkileri çoğu sonuç için takip edilerek anlamlı şekilde korunmuştur.

Sonuç: Bipolar I Bozuklukta CBTI-BP Tedavisi (Kognitif Davranışçı Terapi) , duygudurum epizodu nüksü riskinde azalma, uykuda ve işlevsellikte artma sonuçları ile yüksek oranda ilişkili bulunmuştur. Bu nedenle, uyku bozukluğu Bipolar Bozukluğa katkıda bulunan önemli bir unsur olduğu görülmektedir. Araştırma, Bipolar Bozukluğa özgü uyku günlüğü skorlama standartlarının geliştirilmesine ihtiyaç duyulduğunu vurgulanmaktadır.

Referans: Harvey, A. G., Soehner, A. M., Kaplan, K. A., Hein, K., Lee, J., Kanady, J., … & Buysse, D. J. (2015). Treating insomnia improves mood state, sleep, and functioning in bipolar disorder: a pilot randomized controlled trial. Journal of consulting and clinical psychology, 83(3), 564.

Saygılarımla,
Psk. Özlem Öztürk

Category: CBTıSTANBUL | No Comments »
Tags: